1986 yılında ankara da dünya bana arkasını çevirdi...karanlık yanı dünyanın çoçukluğumda korkuyu sevdirdi bana biraz ilerleyince zaman karanlığın nekadar derin ve güçlü oldugunu,duvarlarına astığı aşkları sevdaları ve gercek,yalan herseyi sevdirmesi bana ardından bıkkınlık ve yılgınlığın vezinlere ayrılan sözcüklerle delirmiş tarafıma işlemesi oldu...hayat sadece düş şarkılarında doğdu,gerçeği çoktan öldürdüm ve duvarlarıma asmak için kalbimdeki düşleri, hayatımın alan derinliğine objektifimden bakarak ve pimi çekmek...
dunya en buyuk tıyatro,skeçlerini iyi ezberlersin ödülünü alırsın. ben ödül almak için oynamıyorum; ben doğaçlama oynuyorum bu yüzden herseyi kaybedip sadece kendimi kazanıyorum...fakat hayatın zamanlı zamansızlıklarına yenilmek zorundayım.güçsüzüm savaşamam,bu yüzden her zaman savasmıyorum. bir zaman da kendime ayırıp kendimle savasıyorum, yapmak ıstediklerimi hayatımın belli noktalarına koyuyorum ve gidiyorum onları deviriyorum devirdikçe kalbimdeki tebessüm yüzümdeki yorgunlukla ilerliyorum hayatı ya mutlu kılıyorum ya sessiz bırakıyorum,,sevgili murat (yılmazyıldırım)abimin en güzel sözlerinden biridir bu...sevgim her zaman üzerinize dursun ve sizi bütün kötülüklerden korusun...
